28 красавіка 1387 г. вялікі князь ВКЛ і кароль Польшчы Ягайла спецыяльным прывілеем перадаў брату Скіргайлу ўладанні на Беларусі. Гэта першае пісьмовае згадванне аб Ігумене.
21 кастрычніка 1430 года Ягайла выдаў прывілей, якім пацвярджае перадачу князем Вітаўтам каталіцкай царквы шэрагу валасцей. Сярод іх згадваецца "воласць Гумен". Амаль на 400 гадоў Ігумен з прылеглымі раёнамі становіцца ўласнасцю віленскага біскупа.
30 снежня 1648 года iгуменскiя сяляне разам з казакамі разграмілі атрад шляхты на чале з харунжым Янам Пацем.
Чэрвень 1708 года. Паўночная вайна ўрываецца на Iгуменшчыну. Праз горад праходзяць шведскія войскі на чале з каралём Карлам ХІІ.
13 студзеня 1793 года ў выніку другога падзелу Рэчы Паспалітай Ігумен становіцца часткай Расійскай імперыі і пераходзіць з уладанняў віленскага біскупства ў дзяржаўную ўласнасць. Навакольныя землі перадаюцца генерал-лейтэнанту Шэвiчу, графу Дзянісаву, таемнага дарадцы Папову.
3 мая 1795 года. Мястэчка Ігумен атрымала статус горада і павятовага цэнтра для зноў створанага Ігуменскага павета Мінскай губерні.
22 студзеня 1796 года Ігумен атрымлівае герб: у блакітным полі сярэбраны куст кветак, які акружаюць пяць залатых пчол.
Верасень 1873 года. Уведзены ў эксплуатацыю ўчастак Мінск-Бабруйск Лібава-Роменскай чыгункі, які прайшоў на 30 км на поўдзень ад Ігумена, што значна зніжае ролю Ігумена як прамысловага і гандлёвага цэнтра павета.
Ліпень 1812 года. Першы армейскі корпус французскай арміі пад камандаваннем маршала Даву прайшоў праз Ігумен па кірунку на Магілёў. У кірунку Ігумена ад Нясвіжа наступаў Пяты армейскі корпус генерала Панятоўскага, які ў ліпені 1812 года таксама прайшоў праз Ігумен. Незадаволеныя напалеонаўскай палітыкай iгуменскiя сяляне ўключаюцца ў партызанскую барацьбу. Адзін з першых на Беларусі партызанскі атрад створаны сялянамі вёскі Тростянкi Ігуменскага павета. На чале атрада стаяў селянін Тарас.
Лістапад 1812 года. Адступаючая французская армія прайшла па паўночна-ўсходняй частцы Ігуменскага павета (Свіслацкая воласць, цяпер Асіповіцкі раён Магілёўскай вобласці). 19 лістапада ар'ергард польскага падраздзялення генерала Дамброўскага быў атакаваны казакамі пры праходжанні Ігумена.
30 ліпеня 1846 года Мікалай I падпісвае праект будаўніцтва ў Ігумене павятовай турмы на 100 месцаў.
17 красавіка 1863 года. У маёнтку Багушэвічы фармуецца ядро Ігуменскага паўстанцкага атрада, самага моцнага і баяздольнага ў Мінскай губерні. На чале атрада становіцца Станіслаў Ляскоўскі. Уладальнік маёнтка, Баляслаў Свентаржэцкi, на першым этапе прымае актыўны ўдзел у паўстанні ў якасці губернскага паўстанцкага камісара, у чэрвені 1863 г. эмігруе ў Францыю.
9 мая 1863 года каля вёскі Юравічы Ігуменскага павета адбыўся жорсткі бой паміж паўстанцамі і царскімі войскамі, адна з галоўных ваенных аперацый 1863 года на Міншчыне.
Снежань 1863 года. Ігуменскі паўстанцкі атрад распушчаны. Здаўшыся уладам удзельнікі паўстання сасланыя ў Сібір. Сярод іх усе жыхары вёскі Валадута.
1899 год. У выніку страшнага пажару ў Ігумене згарэла 137 дамоў і 125 гаспадарчых пабудоў. Пасля пажару пачынаецца хуткая забудова каменнымі дамамі рынкавай плошчы (зараз плошча Свабоды). Мясцовы лекар Кудзін будуе прыбытковы дом і здае яго ў арэнду земскай павятовай управе (цяпер у гэтым будынку размяшчаюцца краязнаўчы музей і бібліятэка).
1905-1907 гады. Насельніцтва Ігуменскага павета актыўна ўдзельнічае ў рэвалюцыйным руху, што пацвярджаюць данясеннi мінскага губернатара ў дэпартамент паліцыі. Паўсюдна адбываюцца сялянскія хваляванні, якія суправаджаюцца самавольным захопам зямель, высечкай лясоў, адмовай ад выплаты падаткаў. У Ігумен ўводзяцца войскі, закліканыя для ліквідацыі "беспарадкаў". У 1907 годзе павятовая турма перапоўненая ўдзельнікамі рэвалюцыйных падзей.
13 лютага 1905 года. У Ігумене праходзіць забастоўка падмайстроў краўцоў. Вылучаюцца патрабаванні скарачэння працоўнага часу з захаваннем аплаты і адмены штрафаў. Ўмовы прынятыя большасцю гаспадароў.
Жнівень 1914 года. У горадзе адбылося стыхійнае выступленне каманды мабілізаваных на фронт мясцовых рабочых і сялян. Каманда разграміла памешчыцкi маёнтак, збіла палiцмейсцера і правадыра дваранства.
Сакавік 1917 года. У Ігумене перад будынкам земскай управы праходзіць мітынг, на якім апавяшчаюць насельніцтва аб падзеях лютаўскай рэвалюцыі.
Пачатак лістапада 1917 года. У Ігуменскім павеце ўстаноўлена савецкая ўлада. Праведзена канфіскацыя памешчыцкіх зямель і маёмасці.
Люты 1918 года. Ігуменскі павет акупаваны нямецкімі войскамі. Органы савецкай улады разагнаныя, адноўленая ўласнасць памешчыкаў на зямлю.
9 снежня 1918 года. Чырвоная Армія ўваходзіць у Ігумен. Улада пераходзіць у рукі рэвалюцыйнага камітэта Ігуменскага павета.
25 студзеня 1919 года абраны Ігуменскі павятовы камітэт Савета рабочых, сялянскіх і чырвонаармейскiх дэпутатаў на чале з С. А. Яршовым.
12 жніўня 1919 года. Чырвоная Армія пакідае Ігумен. Павет зоймуць польскія войскі. Адноўлена прыватная ўласнасць на зямлю, зачыненыя многія прадпрыемствы. Праводзяцца рэпрэсіі супраць мясцовага насельніцтва. На ўсёй тэрыторыі павета дзейнічаюць партызанскія атрады. Найбольш вядомы партызанскі атрад. д. Дукора пад камандаваннем А. А. Блажко.
9 ліпеня 1920 года часці Чырвонай Арміі вызвалілі Ігумен. Савецкая ўлада адноўлена, але аж да лістапада 1921 года на тэрыторыі павета працягваецца грамадзянская вайна паміж бальшавікамі і "Паўночна-Мінскай групай паўстанцкіх атрадаў".
18 верасня 1923 года. Прэзідыум ЦВК БССР прыняў пастанову, дзе адзначалася: "Перайменаваць горад Ігумен у горад Чэрвень, аб чым паведаміць вышэйстаячым органам Саюза ССР".
17 ліпеня 1924 года. 2-я сесія ЦВК БССР 6-га склікання сваім рашэннем ліквідавала існуючы адміністрацыйны падзел рэспублікі на губерні, паветы, воласці і вызначыла новае дзяленне на акругі, раёны і сельсаветы. Чэрвень стаў цэнтрам раёна і ўвайшоў у склад Мінскай акругі. На тэрыторыі былога Ігуменскага павета ўтвораны, акрамя Чэрвеньскага, Бярэзінскі, Пухавіцкі, Уздзенскі і Смілавіцкі раёны.
1929 - 1950 гады. За гэты перыяд рэпрэсавана 640 жыхароў Чэрвеньскага раёна. Асноўную масу рэпрэсаваных складаюць сяляне, як адзінаасобнікі, так і калгаснікі.
15 студзеня 1938 года. У БССР ўводзіцца абласное дзяленне, згодна з якім Чэрвень разам з раёнам уваходзіць у склад Мінскай вобласці. Смілавіцкі раён ліквідаваны, Смілавічы ўваходзяць у склад Руденского раёна.
2 ліпеня 1941 – 2 ліпеня 1944 года. Чэрвеньскі раён акупіраваны нямецка-фашысцкімі захопнікамі. На тэрыторыі раёна з першых дзён акупацыі ствараюцца падпольныя арганізацыі, фармiруюцца партызанскія атрады, пасля разрослыя ў партызанскія брыгады. У розныя перыяды ў Чэрвеньскі лясах дзейнічала 9 партызанскіх брыгад, падпольны райкам камсамола (сакратар С. А. Пілатовіч), падпольны райкам партыі (сакратар К. К. Краўчанка). На тэрыторыі Чэрвеньскага раёна працаваў Мінскі падпольны межрайком партыі. На дзень злучэння з часткамі Чырвонай Арміі на тэрыторыі Чэрвеньскага раёна было 35 партызанскіх атрадаў агульнай колькасцю 9897 партызан, аб'яднаных у 8 партызанскіх брыгад: 1-ю Мінскую, "Чырвоны Сцяг", "За Савецкую Беларусь", "Разгром", "Полымя", імя газеты "Правда", імя С. М. Кірава, імя Н.А.Шчорса.
2 ліпеня 1944 года. Чэрвень вызвалены войскамі 1-га і 2-га Беларускіх франтоў у ходзе Мінскай наступальнай аперацыі (29 чэрвеня – 4 ліпеня) на другім этапе аперацыі "Баграціён". У вызваленні горада прымалі ўдзел 110-я стралковая дывізія 38-га стралковага корпуса 50-й арміі 2-га Беларускага фронту, 348-я стралковая дывізія 35-га стралковага корпуса 3-й арміі 1-га Беларускага фронту, партызанская брыгада імя С. М. Кірава Мінскай вобласці і партызанскі атрад імя М. І. Калініна брыгады імя газеты "Правда" Мінскай вобласці.
У Чэрвені з 6 тысяч даваенных жыхароў было знішчана 4265 чалавек. Усяго ў Чэрвеньскім раёне ў час акупацыі загінула 7561 мірных жыхара, 1040 чалавек адпраўленыя на прымусовыя працы ў Нямеччыну. 4704 чалавек загінулі на франтах, 537 – у партызанскіх фарміраваннях, 1593 чалавекі прапалі без вестак. Спалена 25 вёсак, дзве з іх, Буда і Папова Града, не адноўлены.
На франтах і ў партызанах, абараняючы Радзіму, змагаліся больш за 8 тысяч чэрвеньцаў. За мужнасць і гераізм, праяўленыя ў барацьбе з ворагам, 4563 воіна і партызана былі ўзнагароджаны баявымі ордэнамі і медалямі. Сем ураджэнцаў нашага раёна былі ўдастоены высокага звання Героя Савецкага Саюза: Гурэвіч С. Ш., Дулеба А. Н., Казачэнка М.М., Карнач С. А., Крукаў І. І., Ладуцька І. І., Тарлоўскi В. І.
Студзень 1960 года. Апошняя адміністрацыйна-тэрытарыяльная рэарганізацыя Чэрвеньскага раёна. У выніку ліквідацыі Руденскага района Смілавічы ўвайшлі ў склад Чэрвеньскага раёна.
